پشه
پشه ها دارای بدنی باریک و دراز و قطعات دهانی سوراخ کننده سوزنی شکل هستند. سایر گروه ها شامل مگس های سیاه، پشه خاکی های فلوبوتوموس ، مگس های تسه تسه ، میدج های گزنده ، مگس های اسب(تابانیده ها) و مگس های اصطبل هستند.
معمولی ترین پشه که در زندگی شهری و روزمره با آن روبرو هستیم به مربوط به پشه های کولکس می باشد.
کولکس ها در بعضی مواغع باعث آزار و اذیت انسان می شود. تخم ها در دسته های 100 تایی یا بیشتر در سطح آب گذاشته می شوند و تا زمان شکفته شدن که مدت 2 تا 3 روز طول می کشد روی آب شناور می مانند. گونه های کولکس در طیف وسیعی از آبهای راکد، تخم گذاری می کنند. معمولیترین این گونه ها، کولکس کویین کوفاسیاتوس، یک مزاحم واقعی و ناقل فیلاریازیس بانکروفتی است، که به ویژه در آب هایی که با مواد آلی مانند زباله ، مدفوع و یا گیاهان پوسیده آلوده شده اند تولید مثل می کنند. این گونه بسیار اهلی بوده و ماده های بالغ انسان و حیوانات و در طول شب، داخل و خارج اماکن خونخواری می کنند. پشه های کولکس بر خلاف آنوفیلینه ها به هنگام استراحت روی سطح اتکا، طوری قرار می گیرند که سینه و شکم آنها ، کم و بیش موازی سطح اتکا باشد. در پشه ها فقط جنس ماده خونخواری می کند . در سیکل گنوتروفیک پرورش تخم پشه حداقل نیاز به یک بار خونخواری می باشد. پشه های نر خونخوار نبوده و از شهد گلها و دیگر مواد تغذیه می کنند.
روش پیشگیری
روشهای شیمیایی: در سمپاشی ها دو خط مشی در نظر گرفته می شود : سمپاشی مناطق رشد جهت از بین بردن لارو ها و شفیره های در آب. و سمپاشی ابقایی برای از بین بردن بالغ ها با خاصیت دور کنندگی تا از ورود پشه های جدید نیز جلوگیری گردد.
روشهای بیولوژیک : موجودات شکاری ( مثل ماهی گامبوزیا در مبارزه با لارو)، نرهای عقیم و ...
روشهای فیزیکی : کاهش منابع رشد، پر کردن و زهکشی آبهای راکد و ...